អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបាននិយាយថាការរីករាលដាលនៃភាពម៉្ញូបឆ្ងាយ
(myopia ឬ nearsightedness) មួយត្រូវបាន បក់សំដៅទៅកុមារអាស៊ី ហើយវាទំនងជាដោយសារតែការចំណាយពេលរបស់សិស្សនៅក្នុង ផ្ទះច្រើនពេកក្នុងការសិក្សា និងមិនមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់នៅខាងក្រៅនៅក្នុងការទទួលពន្លឺះអាទិត្យ។
វាត្រូវបានគេគិតជាយូរមកហើយថាភាពម៉្ញូបឆ្ងាយ (nearsightedness) គឺភាគច្រើនជាបញ្ហាតំណពូជប៉ុន្តែក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវដែលដឹកនាំដោយលោក
Ian Morgan នៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិអូស្ត្រាលីនិយាយថា ទិន្នន័យដែលបានស្នើថាបរិយាកាសនៅមានច្រើនទៀតដែលត្រូវធ្វើជាមួយនឹងវា។
សេចក្ដីរាយការណ៍នៅក្នុងសារព័ត៌មាន Lancet, អ្នកនិពន្ធកត់សម្គាល់ថារហូតដល់ទៅ 90% នៃមនុស្សពេញវ័យវ័យក្មេងចំបងនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ារួមមានប្រទេសចិន, តៃវ៉ាន់, ជប៉ុន, កូរ៉េខាងត្បូងនិងប្រទេសសិង្ហបុរីគឺម៉្ញូបឆ្ងាយ (nearsighted) ។ អត្រាទូទៅនៃម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia ) នៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសដោយផ្ទុយទៅវិញគឺមានប្រហែលតែ 20% ទៅ 30% ប៉ុណ្ណោះ។
នៅក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី ឧទាហរណ៍អត្រានៃភាពម៉្ញូបឆ្ងាយ( nearsightedness) នៅក្នុងក្រុមជនជាតិភាគតិចចំនួនបីផ្សេងគ្នា – ចិន, ឥណ្ឌានិង ម៉ាឡេ – បានកើនឡើងចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៩៦ ។ ដោយសារតែបីក្រុមទាំងអស់ដែលត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់ដូចគ្នានេះដែរ លោកMorgan បាននិយាយថា វាទំនងជាមានកត្តាមួយចំនួននៃបរិស្ថានទូទៅត្រូវបានជំរុញឱ្យកើនឡើង។
ការសិក្សានៃប្រជាជនអាស៊ីភាគខាងកើតដែលបានផ្លាស់ទីទៅផ្នែកផ្សេងនៃពិភពលោកក៏មានបង្ហាញពី: មនុស្សពេញវ័យវ័យក្មេងជនជាតិចិននៅក្នុងប្រទេសអូស្ត្រាលី, ជាកន្លែងដែលប៉ះពាល់នឹងពន្លឺថ្ងៃគឺទំនងច្រើនបង្ហាញថា ម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia) មានអត្រាទាបជាងមនុស្សពេញវ័យវ័យក្មេងជនជាតិចិន ដែលបានរស់នៅនៅក្នុងទីក្រុង នៅតំបន់បូព៌ានិងនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ។ ដូចគ្នានេះដែរ កុមារស្បែកសដែលរស់នៅក្នុងស៊ីដនីបង្ហាញថា ភាពម៉្ញូបឆ្ងាយ (nearsightedness) មានអត្រាទាបជាងអ្នកដែលរស់នៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស។
ជាពិសេសការខ្វល់ខ្វាយ គឺប្រហែលជា១0% ទៅ 20% នៃសិស្សសាលាអាស៊ី ដែលរងទុក្ខខ្ពស់ពីម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia) ដែលបន្ថែមហានិភ័យដល់ពួកទៀតនៃបញ្ហាចក្ខុវិស័យដ៏ធ្ងន់ធ្ងររួមទាំង ភាពពិការភ្នែកក្នុងភាពជាមនុស្សពេញវ័យ ។ លោក Morgan និយាយថា អ្នកធ្វើខុសគឺជាសម្ពាធដ៏ធំនៅលើកុមារអាស៊ី ដើម្បីទទួលបានជោគជ័យនៅក្នុងសាលារៀន ដែលវាក្លាយទៅជាកោងខ្នងច្រើនម៉ោងក្នុងផ្ទះ និងមិនមានការប៉ះពាល់ឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទៅនឹងពន្លឺថ្ងៃធម្មជាតិ។ ជាការពិតណាស់តំបន់បូព៌ានៅអាស៊ីដែលមានអត្រាម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia) ខ្ពស់ទាំងនោះដែលគ្របដណ្តប់លើចំណាត់ថ្នាក់អន្ដរជាតិនៃការអនុវត្ដវិស័យអប់រំ ការសិក្សាជាសម្គាល់។
ម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia) ដែលបណ្តាលឱ្យមានមនុស្សមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលនៅជិតប៉ុន្តែមិនអាចមើល ឃើញច្បាស់នៅចម្ងាយឆ្ងាយមួយគឺជាលទ្ធផលនៃការពន្លូតនៃរង្វង់នេះដែលនាំទៅខុសទីតាំង នៃពន្លឺនៅលើរេទីននោះ។ ជំនួសឱ្យទីតាំងវាលនៅលើរេទីននៅខាងក្រោយនៃភ្នែក ពន្លឺដែលកំពុងចូលមកនៅចំណុចនៅពីមុខនៃរេទីន ដែលឈានទៅរករូបភាពព្រាល នៅចម្ងាយឆ្ងាយមួយ។ ការសិក្សាបានបង្ហាញថាសត្វក្នុងអំឡុងពេលការអភិវឌ្ឍដំបួង ប្រសិនបើភ្នែកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាត ឱ្យមានទំហំរបស់វាទៅប្រវែងសមរម្យ(regulate)បន្ទាប់មកម៉្ញូបឆ្ងាយ( myopia)អាចកើតមានឡើង។
អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានគិតថា អ័រម៉ូនដ៏ស្មុគស្មាញមួយប្រភេទ ដែលវាជាសារធាតុគីមីនាំសារនៅក្នុងខួរក្បាល(neurotransmitter dopamine) អាចដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិវឌ្ឍតាមលំដាប់នៃប្រស្រីភ្នែក។ ការប៉ះពាល់នឹងពន្លឺបង្កើនកម្រិតនៃ ធ្វើអោយមុខងារផ្លូវភេទកើនឡើង (dopamine) នៅក្នុងភ្នែកដែលអាចការពារការពន្លូតនៃប្រស្រីភ្នែកនេះ។
ប្រែសម្រួលដោយ៖ monyrinataro
