បណ្តាមនុស្សដែលប្រឈមនឹងជម្ងឺខាងលើនេះភាគច្រើនជាមនុស្សពេញវ័យ អាយុ៦០ឆ្នាំចុះដែលទទួលទានដំណេកបាន៥ម៉ោងឬក៍តិចជាងក្នុងមួយ យប់។ ការសិក្សាក៍បានបង្ហាញអោយដឹងទៀតថាការដេកមួយស្រលេតធ្វើអោយយើង ប្រឈមនឹងការកើតជម្ងឺបំពង់.កផងដែរ ខណៈដែលទាំងការដេកមួយស្រលេតនិងទាំងការដេករយៈពេលយូរ(ជាង៧ម៉ោង ) សុទ្ធតែជាដើមហេតុនាំអោយកើតជម្ងឺគាំងបេះដូង និងជម្ងឺស្ត្រូក ។
នៅក្នុងលទ្ធផលនៃការសិក្សានេះ បណ្តាអ្នកស្រាវជ្រាវមិនអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តថាតើវាមានទំនាក់ទំនង គ្រោះថ្នាក់ដូចម្តេចរវាងការដេករយៈពេលយូរ និងជម្ងឺបេះដូងនោះទេ។តែពួកគេគ្រាន់តែបានចង្អុលបង្ហាញថា រយៈពេលដេក ប៉ះពាល់ដល់ដំណើរការរំលាយអាហារនិងក្រពេញអង់ដូគ្រីន មិនតែប៉ុណ្ណោះថាការបន្ថយចំនួនម៉ោងដេកអាចនាំអោយមានការចុះថយ អាំងស៊ុយលីន ហើយបង្កើនសំពាធឈាម ដែលអ្វីទាំងអស់នេះជាដើមហេតុនៃការធ្វើអោយខូចសរសៃឈាមបេះដូង ៕
