ក្នុងប្រអប់ត្រចៀកយើងមានប្រដាប់លំនឹងវែស្ទឹបុយឡែរ ដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យលំនឹងរាងកាយ។ ការប្រែប្រួលផ្ទាស់ប្តូររយៈកម្ពស់របស់រាងកាយធ្វើឲ្យមានរំញោច ទៅលើប្រដាប់លំនឹងនោះ។ ហើយភាពរួសខុសធម្មតារបស់ប្រព័ន្ធវេហ្សតាទីវ ទៅនឹងបញ្ហានេះ (ការប្តូររយៈកម្ពស់ និងការសម្លឹង) ប្រែប្រួលខុសគ្នាពីមនុស្សម្នាក់ទៅម្នាក់ទៀត។
ហេតុដូច្នេះបានជាគេបង្ហាត់ឲ្យក្មេងមានទម្លាប់ និងបញ្ហានេះ ដោយឲ្យលេងជិះទោងយោល ទោងវិល ទោងបះបើក និងលេងកីឡាផ្សេងៗ ជាដើម។ ដោយសារតែល្បឿនរថយន្តធ្វើឲ្យមានបន្លាស់ទីវត្ថុផ្សេងៗច្រាស់ទិស អ្នកដំណើរយ៉ាងលឿន ការសម្លឹង ក្បែរៗនាំឲ្យវិលគ្រាប់ភ្នែកជាហេតុនាំឲ្យភ្ញោចទៅលើប្រដាប់វែ ស្ទឹបុយឡែរនេះដែរ។ ដោយសារល្បឿន ការសម្លឹង និងការប្តូរយៈកម្ពស់នេះឯងដែលឲ្យខូច លំនឹងប្រដាប់វេស្ទឹបុយឡែរ។ ការភ័យព្រួយបារម្ភជាមុនរបស់អ្នកពុលឡាន និងក្លិនផ្សេងៗ (ផ្សែងបារី ទឹកអប់ ក្លិនក្រអូបក្នុងឡាន…) រឹតតែជំរុញឲ្យការពុលនោះកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត។
ការឈឺក្បាលវិលមុខ ស្រៀវទឹកមាត់ ក្អួត ល្ហិតល្ហៃ បែកញើស ត្រជាក់ខ្លួន ការក្អួតនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលបន្តិច។ ការពុលឡានអូសបន្លាយយូរនាំឲ្យបាត់បង់ជាតិទឹក រួចធ្លាក់សម្ពាធឈាមធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់អាចគាំងបេះដូង និងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតបាន។ ឲ្យអ្នកជំងឺសម្រាកឲ្យធូរស្បើយបន្តិច ផ្តល់ដំបូន្មាននិងលើកទឹកចិត្តនាំនិយាយបំភ្លេចឲ្យសម្លឹងឆ្ងាយៗ ឬមើលតែជុំវិញខ្លួនជិតៗកុំមើលការបន្លាស់ទីនៅ ក្រៅរថយន្ត ត្រូវសម្លឹងមនុស្សតែក្នុងរថយន្ត ឬមើលតែចំណុចអ្វីមួយតែមិនត្រូវអានសៀវភៅក្នុងឡានដែរ។ មុនធ្វើដំណើរអាចលេបថ្នាំទប់ក្អួត ថ្នាំសម្រួលអារម្មណ៍ ថ្នាំអង់ទីណូប៉ាទិចជាមុនបានដែរ៕